Kolekcja

Hajduk Zygmunt

Zygmunt Hajduk – urodzony 3 kwietnia 1935 roku w Łodzi.

Po ukończeniu szkoły średniej (1952) oraz Wyższego Seminarium Duchownego Salwatorianów i przyjęciu święceń kapłańskich (1959) w tymże zgromadzeniu zakonnym (Societas Divini Salvatoris) studiuje filozofię na Wydziale Filozofii KUL (1959-1963).
W trakcie studiów z zakresu filozofii bierze udział w zajęciach (wykłady, seminaria) m.in. I. Dąmbskiej, A. Grzegorczyka, S. Kamińskiego, K. Kłósaka, M. A. Krąpca, S. Mazierskiego, W. Sedlaka, S. Surmy. Na Wydziale Filozofii KUL, w Katedrze Filozofii Przyrody Nieożywionej pracuje etatowo od roku 1966 do dnia 30 września 2008 r.

Podejmowana w publikacjach a także w wykładach, przede wszystkim monograficznych, problematyka należy do filozofii przyrody, łącznie z zagadnieniami metafilozoficznymi, oraz do filozofii nauk formalnych i pozaformalnych. Poczynione w tych dziedzinach filozofii dokonania mieszczą się w ramach kilku podstawowych tematykach badawczych. Należą do nich głównie: filozofia przyrody jako dyscyplina naukowa i filozoficzna wraz z metakosmologią; determinizm – indeterminizm - przyczynowość; systematyzacja naukowa (w tym tłumaczenie i projekcja) jako podstawowa funkcja naczelnych konstruktów teoretycznych takich, np. jak terminy, prawa, hiptezy, teorie i tzw. maxi- lub superteorie nauk empirycznych; racjonalne rekonstrukcje elementów statyki i dynamiki nauki wraz z teorią związków inter- oraz intrateoretycznych; intuicyjna oraz formalna rekonstrukcja zasadnej akceptacji i rejekcji w nauce; elementy aksjologii epistemicznej jako wyróżniony przypadek problematyki związków między nauką i wartościami poznawczymi i pozapoznawczymi.
Zainteresowania poznawcze, ukierunkowane wyselekcjonowaną problematyką powyższych działów filozofii były, generalnie rzecz biorąc, podporządkowane kolejno przygotowywanym i redagowanym pracom dyplomowym.

Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskuje w roku 1984 na podstawie rozprawy pt. O akceptacji teorii empirycznej. Recenzentami w przewodzie habilitacyjnym byli S. Kamiński, M. Lubański, S. Mazierski.

Stanowisko docenta uzyskuje w roku 1985, stanowisko profesora nadzwyczajnego w roku 1992.
Tytuł naukowy profesora uzyskuje w roku 1996 na podstawie monografii pt. Temporalność nauki. Kontrowersyjne zagadnienia dynamiki nauki. Recenzentami w przewodzie profesorskim byli M. Heller, M. Lubański, A. B. Stępień.

Stanowisko profesora zwyczajnego w roku 1999.

wiecej...

Kolekcje

podrzędne

Kolekcji (0)

Obiekty

Ostatnio dodane

Obiekty

Najczęściej oglądane

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji