Biblioteka Cyfrowa KUL

Przejdź do menu głównego
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do treści
Przejdź do stopki

Kurdziałek Marian

Kurdziałek Marian – filozof, historyk filozofii, ur. 12 VIII 1920 w Bobrownikach nad Wieprzem, zm. 3 I 1997 w Lublinie.

Uczył się w Wyższym Gimnazjum Biskupim w Siedlcach (1933–1937) oraz w Klasycznym Liceum Biskupim (1937–1939), gdzie uzyskał maturę i w 1939 wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Janowie Podlaskim. Na skutek wybuchu wojny studia rozpoczął dopiero w 1941 w Wyższym Seminarium Duchownym w Siedlcach; tam w 1946 przyjął święcenia kapłańskie. Na dalsze studia został wysłany na nowo utworzony Wydział Filozofii Chrześcijańskiej KUL. Magisterium w zakresie historii filozofii, na podstawie pracy Czy Arystoteles głosił nieśmiertelność duszy ludzkiej, uzyskał 28 VI 1948 jako pierwszy na wydziale filozoficznym KUL. Wkrótce rozpoczął w Krakowie badania nad filozofią średniowieczną pod kierunkiem wybitnego mediewisty prof. L. A. Birkenmajera, dyrektora BJ. Stopień doktora filozofii uzyskał na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL w 1950 na podstawie rozprawy Gilbert Anglik i dygresje psychologiczne w jego „Compendium medicinae”.

W latach 1950–1953 wykładał filozofię w Seminarium Duchownym w Siedlcach, pełniąc równocześnie obowiązki starszego asystenta na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL w Katedrze Historii Filozofii kierowanej przez S. Swieżawskiego. W latach 1957–1990 był kierownikiem Katedry Historii Filozofii Starożytnej i Wczesnego Średniowiecza (od 1977 nosi nazwę Katedra Historii Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej). W latach 1958–1960 w Albertus Magnus Institut w Bonn przygotowywał edycję krytyczną tzw. Quaternuli Dawida z Dinant, która stała się podstawą do przeprowadzenia przewodu habilitacyjnego (1961) i uzyskania tytułu docenta, nadanego przez Radę Wydziału Filozofii Chrześcijańskiej KUL w 1963; stopień prof. nadzwyczajnego w zakresie historii filozofii starożytnej i średniowiecznej uzyskał w 1970. W 1963 została opublikowana krytyczna edycja tekstów Dawida z Dinant Davidis de Dinanto Quaternulorum fragmenta (SMed 3 (1963), V–107). Publikacja ta była znaczącym wydarzeniem naukowym w europejskiej mediewistyce. Udostępnione w niej zostały po raz pierwszy frg. pism potępionego XII-wiecznego panteisty Dawida z Dinant, reprezentującego heterodoksalny arystotelizm.

wiecej...

Przeszukaj kolekcję