Kolekcja

Tokarz Franciszek

Tokarz Franciszek – badacz filozofii ind. i chiń., ur. 5 II 1897 we Wronowicach k. Nowego Sącza, zm. ok. 3 VII 1973 w Krakowie.

W 1912 wstąpił do zakonu jezuitów, w 1918 ukończył gimnazjum jezuickie w Chyrowie. W latach 1918–1921 studiował filozofię i psychologię w kolegium jezuickim w Krakowie, a w latach 1921–1925 teologię dogmatyczną. W 1924 przyjął święcenia kapłańskie. W 1925 w Kolegium Jezuickim w Krakowie (dziś: Fakultet Filozoficzny i Teologiczny O.O. Jezuitów)otrzymał doktorat z filozofii (na podstawie prac: De nostro procedendi modo in generali inquisitione critica, Quomodo manifesta nobis fiat absoluta necessitas principii causalitatis oraz Przyczyna sprawcza zjawisk spirytystycznych) i z teologii (Nauka świętego Tomasza z Akwinu o doskonałości chrześcijańskiej i System św. Tomasza z Akwinu). W latach 1927–1928 odbył w Chyrowie tzw. trzecią probację, ale z woli przełożonych nie złożył ślubów wieczystych. W latach 1925–1934 uczył łaciny i greki w szkołach jezuickich (w Starejwsi, Wilnie, Krakowie i Lwowie).

W 1922 zainteresował się filozofią ind., czego wyrazem był referat Źródło i cel zakonności chrześcijańskiej w porównaniu z buddyjską (w rpsie), wygłoszony w zakonie w Chyrowie w 1923. W Wilnie od 1928 przez jeden trymestr studiował filologię klasyczną oraz uczęszczał na seminarium indoeuropeistyczne z sanskrytem W. Otrębskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego. Bezskutecznie starał się o zgodę przełożonych na studia indianistyczne, potem na wyjazd na misje do Indii. Sanskrytu oraz palijskiego uczył się prywatnie u H. Willman-Grabowskiej w Krakowie (1929, 1931–1933), a także jako wolny słuchacz E. Słuszkiewicza (1930–1931) i S. Stasiaka (1933–1934) we Lwowie. W 1934 za radą przełożonych opuścił zakon jezuitów i udał się do Lwowa, by studiować filologię ind. na Uniwersytecie Jana Kazimierza. Aby mieć środki utrzymania, został przez abpa J. T. Teodorowicza przyjęty w poczet kapłanów archidiecezji ormiańskiej lwowskiej (katolickiej) i otrzymał funkcję administratora parafii w Brzeżanach (woj. tarnopolskie). Pod koniec 1938 opuścił Lwów i przeniósł się na UJ; został też zwolniony z funkcji administratora parafii i „powierzony uwadze innych diecezji”. Zamieszkiwał w diecezjach: krakowskiej (1938–1939), kieleckiej (1939–1945), a od 1946 do końca życia przy parafii św. Szczepana w Krakowie, ale nie przyjmował żadnych funkcji diecezjalnych, do końca życia uważał się za kapłana archidiecezji ormiańskiej lwowskiej, który od 1940 pozbawiony był kontaktu ze swym biskupem.

Kolekcje

podrzędne

Kolekcji (0)

Obiekty

Ostatnio dodane

Obiekty

Najczęściej oglądane

Ta strona wykorzystuje pliki 'cookies'. Więcej informacji